Mogen we even langskomen? Wat is het altijd gezellig, als de pluszoon langskomt. En dan springen ze binnen.
Eerst begint het gesprek serieus en al gauw wordt het luchtiger. Wat hebben ze weer iets grappigs beleeft in de supermarkt! Hij vertelt het met twinkelende ogen.
Een grote glimlach en wij worden onmiddellijk meegezogen in het avontuurtje met een vrolijke afloop. Op die manier vergeet je echt even al je zorgen of pijntjes die je ervaart. Ik voel alleen maar de warmte die uit zijn verhaal voortkomt. Wat bewonder ik hem daarin. Die humor, die ervoor zorgt dat het leven gemakkelijker wordt.
Hij heeft zijn eigen humor en die werkt aanstekelijk. Op die manier straalt hij een zekere zorgeloosheid uit en zo leeft hij ook. Onbezorgd en gelukkig naar mijn gevoel. Wat heeft hij ook vaak geluk in zijn leven alsof hij dat aantrekt! Hij leeft echt naar zijn hart en houdt zich bezig met de dingen die hij graag doet… Geluk trekt geluk aan en zo wil ik ook graag wat meer leven. Maar ik ben volledig het tegenovergestelde. Steeds doen wat verwacht en gevraagd wordt zonder naar mijn lichaam te luisteren. Dat probeer ik nu even te doen. Nu ik wat pijn ervaar in mijn lichaam. Werken aan mijn blog, wat opzoekwerk doen voor mijn startende praktijk om mijn aandacht wat af te leiden. En dit teruglezen tovert meteen een glimlach op mijn gezicht. Want daar begint het mee… de glimlach die ervoor zorgt dat je je beter voelt, positiever gaat denken en het leven gemakkelijker kan doorlopen.
Ja, die glimlach zie ik ook terug in de pluszoon, mijn man en onze kinderen. :-)
Reactie plaatsen
Reacties