Kinderen zijn met een onzichtbare draad met ons verbonden. Ze voelen soms onbewust aan wat er bij jou als ouder leeft. Ze voelen wat jij voelt. Wij willen onze kinderen gelukkig zien, maar onze kinderen willen ons ook gelukkig zien.
Kinderen staan nog erg dicht bij zichzelf en hun gevoelens. Zo kunnen zij ons ook haarfijn aanvoelen. Wij als ouders hebben vooral leren denken en leven vanuit ons hoofd. Maar je kind doet dit (nog) niet. Het voelt wat er bij je leeft. Het is dus erg belangrijk om eerlijk en oprecht te zijn met je kind. Kinderen kunnen de waarheid beter aan dan je denkt. Wanneer je niet de waarheid vertelt, veroorzaakt dit een innerlijk conflict bij het kind. Het kind gaat af op wat hij voelt. Als een kind voelt dat jij als ouder verdrietig bent en jij ontkent dit omdat je de waarheid (nog) niet kan vertellen. Dan gaat het kind twijfelen aan het vertrouwen in zichzelf en aan het vertrouwen in jou. Het wordt uit evenwicht gebracht omdat het andere dingen voelt dan wat jij zegt. Het kind gaat zichzelf troosten, door hier een eigen verhaaltje voor zichzelf rond te bouwen waardoor het bepaald gedrag kan vertonen dat niet wenselijk is.
Durf en moed van de ouder
Wanneer je kind niet zo fijn gedrag vertoont, is dit het moment om ook eens naar jezelf te kijken. Ben ik eerlijk en oprecht met mezelf? Dit vraagt ontzettend veel moed en lef van jou als ouder. Als je durft kijken en nagaan wat het zou kunnen betekenen , dan gaat er een wereld voor je open. Want als jij jouw pijn kan en durft erkennen , dan zal het gedrag van je kind ook veranderen. Veel gedragingen van het kind zullen verdwijnen als ouders durven aan zichzelf te werken.
Bv. Je kind speelt thuis de baas over je. Zou het kunnen dat jij niet altijd baas bent in je eigen leven? Kan het zijn dat jij weleens over je heen laat lopen? Wanneer gebeurt dit? Wanneer je dit kan erkennen, dat het zo is en je hebt de moed om voor jezelf op te komen (en hier blijvend aandacht aan besteden), kan het zijn dat het gedrag van je kind vanzelf verdwijnt.
Bv. Je kind heeft woedeaanvallen die uit het niets lijken te komen. Misschien zit er binnen in jouw als ouder ook nog veel woede en boosheid die je toedekt. Woede of boosheid waarvan je kind graag heeft dat jij die ''ont- dekt'' zodat jij je innerlijke kind mag helen. Durf jij je woede en boosheid uiten? Wat dacht je of was je aan het doen toen dit gebeurde? Durf jij je mening geven? Wanneer voel(de) jij je in het nauw gedreven?
Bv. Je kind vertoont eigenwijs gedrag. Zou het kunnen dat jij soms ook dingen voor een ander beslist in plaats van even bij de ander te polsen hoe die het graag heeft? Hou jij rekening met een ander of met de wijsheid van je kind?
Durven kijken naar wat dit bij jezelf betekent , vraagt van jou als ouder ontzettend veel kracht en doorzettingsvermogen. Wanneer er problemen zijn en je wil graag hulp en inzicht in het probleem mag je altijd contact met me opnemen via info@happyhealing.be
Ik rijk graag enkele handvaten voor ouder(s) en kind. Alles begint met een goed gesprek. (intake)
Reactie plaatsen
Reacties